Op de originele bouwplannen van het klooster stond een pandgang getekend die volledig rond liep. Het deel hiervan dat langs buiten liep is nooit gebouwd, maar was bedoeld om de klassieke kloostertuin volledig af te sluiten van de ‘buitenwereld’. Dit ‘vermiste’ deel van de rondgang wordt opnieuw geïntroduceerd.


De nieuwe structuur is een overdekte buitenruimte, die de errond geschakelde functies rechtstreeks ontsluit. Het ontwerp wordt opgevat als een heel fijne structuur in wit gelakt plaatstaal. 

De nieuwe structuur maakt de wandeling in de pandgang van het klooster af en de “binnenkoer” afsluitbaar. De pandgang laat op mooiere dagen het “dwaalgang” principe toe: een kwaliteit, vaak voorzien in (nieuwbouw) zorgwoon projecten. 

De pandgang vormt samen met de nieuwe verticale circulatie en de aaneengeschakelde leefruimtes de vaste, leesbare structuur van het gebouw.  
Daaraan worden een aantal duidelijke zones gekoppeld die bestemd zijn voor wonen. Deze ruimtes zijn flexibel in te richten met grotere of kleinere zorg appartementen van verschillende types/groottes. 

Er zijn 3 bouwlagen in het bestaande klooster. Er wordt een gradiënt gecreëerd van meest hulpbehoevend op het gelijkvloers naar meer zelfstandig wonen op de bovenste verdieping.

Elke bouwlaag krijgt daarbij een eigen sfeer & kleur. Dit draagt bij tot een grotere herkenbaarheid en oriëntatie binnen het gebouw voor de bewoners.