Een citaat uit Appeltjes van meetjesland:

“Hoeven liggen naast elkaar langs straten met een boomgaard tussenin, de akkers liggen erachter in rechthoekige stroken. Grote hofsteden daarentegen liggen afgelegen, afgezonderd van de hoofwegen, te midden van de akkers die tot het hof behoren. Zij zijn slechts bereikbaar langs een landweg of een dreef."

Eén van die hofstedes is de Huysmanshoeve. Poortgebouw en woonhuis zijn beschermd als monument, het erf met de dreef, omwalling, dienstgebouwen en boomgaard zijn beschermd als dorpsgezicht. De site kent een dubbele omwalling, waarvan de buitengracht gedempt is en bijgevolg onzichtbaar van op het land. 

Sinds de 13e eeuw tot middden 20e-eeuw vormde deze omwalling een gesloten systeem met twee poorten. Een zuidelijke poort met poortgebouw en dreef als hoofdtoegang en een kleinere noordelijke poort met wegenis als tweede toegang. Deze diensttoegang diende vooral om de achterliggende akkers en weilanden te ontsluiten. 

In de laatste halve eeuw kwam het nut van een gesloten en controleerbaar systeem steeds meer te vervallen. Vooral in het noorden was het gevoel van omsloten omwalling verdwenen. 

De bestaande dwarsschuur zal de nieuwe cafetaria herbergen. Het karakter van de schuur met zijn gelaagdheden blijft behouden.  De karaktervolle houten spantenstructuur wordt gerestaureerd, samen met het volledige exterieur.

In functie van het nieuwe programma worden in hoofdzaak 2 nieuwe elementen toegevoegd. Deze objecten zijn duidelijk leesbaar als nieuwe ingrepen in de oude dwarsschuur:

1. De schuur wordt door een glazen wand in stalen schrijnwerk opgedeeld in een geconditioneerde binnenruimte en een overdekte buitenruimte. Een architecturaal volume op twee manieren geactiveerd. 

2. een nieuwe sculpturale schouw bundelt alle nieuwe technieken en voorzieningen. De materialisatie is duidelijk anders dan de reeds aanwezige elementen in de dwarsschuur. Ze breekt door het dak en communiceert interne herbestemming naar buiten.